قدس آنلاین- یک ناو مجهز موشک انداز به ناوگان ایران در دریای خزر یا همان دریای کاسپین باستانی پیوست که نام آن را "سپر" گذارده‌اند.
کشور ایران یک کشور مشامخ کهن است که سابقه فعالیت‌های دریایی دو هزار و پانصد ساله دارد. نیروی دریایی ایران ۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح تأسیس شد یعنی هنگامی که داریوش در کشور مصر به سر می‌برد و فرمان داد کانال سوئز را که صد سال بود از حیز انتفاع افتاده بود حفر کردند تا کشتی‌های تجاری از آنجا راهی خلیجی در جنوب کشور ایران که پارس نامگذاری شده بود شوند و تجارت دریایی رونق یابد.
اورجا هورس کاهن، فرمانده و دریاسالار و مشاور داریوش تمام این نکات را در سنگ نوشته‌های خود نوشته علاوه بر آن شش سنگ نوشته از داریوش در اطراف کانال سوئز کشف شده که حای فرامین اوست.
دولت امپراتوری روم در ابتدا یک جمهوری بود. بسیاری از سیاستمداران، نظامیان روم که نامشان همراه تندیس‌هایشان در تاریخ ایتالیا مانده از ارکان جمهوری بودند مانند ژولیوس سزار و آنتوان و کراسوس.
روم از دوران اگوست کبیر امپراتوری شد. بعدها به دو کشور غربی و شرقی تقسیم گردید. در طول دوران قرون وسطی تجزیه شد. مدتی تحت حکومت پاپ بود. قسمت شمالی آن نیز جزو متصرفات امپراتوری اتریش شد. تنها در سال ۱۸۷۱ میلادی بود که استقلال و وحدت خود را بازیافت و حکومت سلطنتی سارونی در سراسر ایتالیا مستقر شد.
در سال ۱۹۴۶ مردم ایتالیا رأی به جمهوری شدن دادند و اومبرتو پسر و جانشین ویکتور امانوئل سوم را از سلطنت خلع کردند اکنون از سال ۱۹۴۶ تا امروز حکومت ایتالیا جمهوری است اما افتخارات نظامی و تاریخی حفظ شده است.
من نمی‌دانم چرا عده‌ای اصرار دارند در حالیکه امیر دریابان حبیب‌الله سیاری فرماندهی شجاع، میهن دوست، مبتکر و لایق است بر ناوهای جمهوری اسلامی ایران و زیر دریایی‌ها اسامی فرماندهان تاریخی نیروی دریایی گذارده نشود.
چند روز پیش در کتابی بر اساس گزارش هایی که هلندی ها یعنی نمایندگان تجاری آنان در اوایل قرن هجدهم میلادی به لاهه و آمستردام ارسال داشته‌اند نام یکی از قهرمانان دریایی بزرگ ایران یعنی محمد لطیف خان دریا بیگی فرمانده نیروی انتظامی دریایی ایران در دوران نادرشاه به نظرم رسید. هلندی ها و انگلیسی ها تأیید کرده‌اند که او که مدتی در استانبول و به عنوان فرستاده سیاسی ایران حضور یافته بود در امور کشتیرانی و دریانوردی صاحب نظر بود و از پایه گذاران نیروی دریایی ایران به شمار می‌رفت چه ایرادی دارد که نام ناو موشک انداز "سپر" به ناو دریاسالار محمد لطیف خان تغییر یابد.
این فرمانده رشید در جنگی نابرابر با عثمانی‌ها در شط العرب/ اروندرود شرکت کرد و اگر انگلیسی‌ها تحت فشار و تهدید پاشای بصره دو کشتی جنگی خود را وارد جنگ نکرده بودند - محمد لطیف خان که شوق جنگ با ترکان عثمانی را داشت عجله کرده بود که هشت هزار نیروی زمینی ایران به کرانه‌های شط برسند- پیروزی از آن ایرانیان می‌شد.
محمد لطیف خان یک سازمان دهنده قوی و مبتکر بود و حدود سی فروند کشتی جنگی بادبانی مجهز به توپخانه برای نیروی دریایی ایران خریداری کرد و نیروی دریایی ایران را از نیستی به هستی آورد. نادر در تمام دورانی که لطیف خان سرگرم تهیه و تدارکات کشتی‌های جنگی بود در جبهه‌های جنگ با عثمانی حضور داشت و این دریاسالار محمد لطیف خان بود که تمام امور راه‌اندازی ناوگان ایران با او بود و زحمات فراوان برای نیروی دریایی ایران کشید در حالیکه انگلیسی ها، هلندی ها، فرانسوی ها و اعراب کرانه‌های جنوبی و سلطان مسقط مخالف سرسخت تأسیس نیروی دریایی ایران بودند.
به فرمانده دانشمند و بصیر نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران که لطفی وافر به اینجانب دارند پیشنهاد می‌کنم هیئتی از استادان تاریخ و جغرافیدانان را مأمور همکاری برای انتخاب اسامی ناوگان ایران کنند. رجال، بزرگان و دریانوردان ایرانی بسیاری در طول تاریخ تلاش کرده‌اند فعالیت‌های دریایی ایران ادامه یابد پس چه ایرادی دارد ناوی به نام میرزا تقی خان امیرکبیر که طراح نیروی دریایی ایران در نیمه دوم قرن ۱۹ م بود نامیده شود؟
مگر عضدالدوله دیلمی اولین امیر ایرانی پس از اسلام نبود که «جیش الماء» یا نیروی دریایی ایران را تأسیس کرد. مگر بندر دیلم بوسیله دیالمه در جنوب ایران احداث شد؟ مگر آرتمیز دریاسالار زن ایرانی در نبرد با یونانیان داد شجاعت نداد؟
مگر آن همه دریاسالاران نادرشاه خلیج فارس را به یک دریای ایرانی تبدیل نکردند. مگر ایرادی دارد نام الله وردیخان فاتح بحرین (دهال پیش از آنکه پسرش امامقلی خان گمبرون و قشم و جزیره هرمز را به ایران بازگرداند) بر یک ناو گذارده شود؟
اینان مردان بزرگی بوده‌اند، خصوصاً که گاهی سلاطین نادان جان آن ها را هم گرفته‌اند. مانند امامقلی خان سردار و امیر الامرای شاه عباس که نوه خونخوار و دائم الخمر و معتاد شاه عباس به جای قدردانی از آن همه تهور و جنگ و بازپس گرفتن بنادر و جزایر خلیج فارس از پرتغالی‌ها دستور قتل عام او و خانواده‌اش را داد.
یکی از شناورهای ایرانی به نام طارق خوانده می‌شود. طارق سرداری از اعراب مور مراکشی بوده که از جبل الطارق عبور کرده و وارد اسپانیا شده است. کشورهای عربی حق دارند نام طارق را بر شناورهای خود بگذارند اما کشوری که ۲۵۰۰ سال پیشینه دریانوردی دارد حیف است که اسامی دریاسالاران و دریاداران کشور خود را فراموش کند و از اسامی دیگران استفاده کند.
نظر شما